Vorig jaar waren we in IJsland. Wat klinkt dat al lang geleden! Maar het was in de herfst, dus dat valt op zich nog mee. En IJsland valt in de herfst ook best mee zeg, we vielen van de ene verbazing in de andere. Reykjavik is een gezellig stadje waar je heerlijk tot rust kan komen. Maar na een paar dagen word je gewoon té nieuwsgierig naar de rest van het eiland.
Wij gingen op pad met een 4×4-camper van Kuku, wat gezien ons plan om ook naar de Westfjorden te gaan wel zo handig was. Onze eerste stop was bij Þingvellir, waar de twee uit elkaar schuivende aardschillen heel duidelijk te zien zijn.
Na een fris eerste nachtje op de camping, begonnen we aan onze eerste wandeling. Je kunt direct bij de camping starten, al zijn de eerste paar honderd meter langs de weg. Daarna waan je je een hobbit (ja, ik was op dat moment Lord of the Rings aan het lezen). Je kan eindeloos ver kijken, alles is groen-geel-rood-oranje, het pad is nogal begroeid, en voor je het weet stuit je op een schaap.
Deze was z’n vriendje kwijt en liep wat rond te blaten en sprong wat achter ons aan. Gelukkig vonden we een stukje verderop z’n vriendje weer terug. Sinds IJsland staan schapen ineens hoog op mijn lijstje lievelingsdieren.
Þingvellir is één van de groenste delen van IJsland, met veel verschillende planten en mossen. Daarnaast kwamen de vroegere bestuurders van het land hier samen om beslissingen te nemen en is het geologisch dus een bijzonder gebied. In de herfst zul je er op de ‘lange’ wandelroutes toch nog steeds bijna niemand tegenkomen, de meeste mensen stoppen alleen een tijdje rondom de grote parkeerplaatsen.
Toch zijn de langere wandelingen hier juist een leuke kennismaking met de IJslandse natuur. Er is weinig hoogteverschil, alleen zijn de paden soms smal uitgesleten en nat. Overigens werd er wel aan de weg/paden gewerkt toen wij er waren. Er staan aardig wat handige bordjes, maar je mist er makkelijk eentje. Daarnaast is het een wat disoriënterend gebied, dus neem mee, die kaart. En daarnaast kan het weer altijd snel omslaan, een bui kan bijna niet ver weg zijn in IJsland.
Op de helft van de wandeling kwamen we bij een heuvel waarvandaan je mooi uitzicht hebt op het meer en de andere aardschil. Vanaf daar loop je richting het kerkje en ‘de scheur’, terwijl je ondertussen al over ‘kleinere’ scheuren heen loopt. Alsof het niks is!
Deze foto is genomen vanaf de parkeerplaats, de wandeling loopt bij het kerkje langs en door de kloof, zodat je uiteindelijk weer terugkomt bij de camping (dat is vanaf het kerkje nog zeker 3 kwartier lopen). In totaal doe je er zo’n 3 uur over, en heb je nog genoeg tijd om dezelfde dag ook Geysir (water! en het borrelt! en die geur!) en Gulfoss (nog veel meer water!) te bekijken. Om weer terug bij de 1 (de ‘rondweg’ van IJsland) te komen, namen wij vlakbij de camping de 550 naar het noorden. Wat een mooie route! Je kunt op een gegeven moment weer naar het noordoosten afbuigen, zodat je bij Bogarnes uitkomt. Ongeveer dan. Onverhard en soms wat steil en rotsachtig, maar leuk voor de afwisseling. Op een gegeven moment kom je in een dal met wat minidorpjes en hier en daar – je verwacht het niet, of juist wel met al die geowarmte – een kas.
Deze wandeling staat beschreven in de Rough Guide IJsland en – nog duidelijker – in de Rother wandelgids voor IJsland. In die laatste staan veel wandelingen door heel IJsland, superhandig.