Toen wij onze camper-4-bij-4 ophaalden in IJsland, vorige herfst, werd ons op het hart gedrukt goed op het weer te letten, en desnoods langer op een plek te blijven. Ons plan was nog wat vaag: eerst naar de Westfjorden, vervolgens naar het noordoosten. Als het weer in het zuiden slechter zou worden, konden we volgens de man van Kuku (het camperverhuurbedrijf) net zo goed doorrijden naar Ásbyrgi. Een grote canyon, ten noorden van Dettifoss, vooral populair bij de IJslanders die er graag de zonsondergang komen bekijken in de zomer.
Toen wij bij het meer Mývatn aankwamen, hadden we al besloten dat we er wat langer in de buurt wilden blijven. De zon scheen eindelijk weer, en daarnaast is het een enorm gevarieerd gebied. De eerste dag wandelden we dichtbij het meer, maar de volgende dag gingen we naar Dettifoss en Ásbyrgi. Het weer was wat minder, maar ach, inmiddels waren we wat gewend. Dettifoss ligt niet ver bij Mývatn vandaan en is via een verharde weg te bereiken. Het is een van de spectaculaire watervallen in IJsland, samen met Selfoss, een paar honderd meter verderop.
Vervolgens reden wij niet terug naar de 1, maar verder richting het noorden. Een onverharde weg met veel kronkels, potholes, opgedroogde stroompjes (althans, in de herfst), diepe plassen en hier en bevroren struikjes. Het is geen F-weg, maar een 4×4 is wel aan te raden. Overigens werkten ze hier aan de weg, na meer dan een uur ploeteren reden we ineens over een laag as, een verharde weg in aanleg.
Nog wat kilometers verder kom je bij het tankstation en het bezoekerscentrum van Ásbyrgi. Het tankstation verkoopt een bijzondere verzameling van artikelen en uiteraard ook soep van de dag. In het bezoekerscentrum kun je van alles leren over het onstaan van de kloof van Ásbyrgi. Ondertussen was de middag al redelijk gevorderd, maar toch wilden we nog de 12 kilometer lange wandeling uit ons boekje doen. Het hoogteverschil was niet zo heel groot, dus we konden vast flink doorlopen. Daarnaast was de route bewegwijzerd, en het was nog licht.
Na een paar kilometer door het dal, maak je een steile klim, de wand van de kloof op. Er hangt een touw en wat ijzeren trapjes, prima te doen – zolang je niet teveel naar beneden kijkt. Maar al snel daarna kun je genieten van het fantastische uitzicht. In de herfst hebben alle bomen een andere kleur en het waaide er bijna niet – best uitzonderlijk. Daardoor konden we inderdaad best doorlopen, eenmaal op de kloofwand is de wandeling redelijk vlak. Je kan daardoor ver kijken, aangezien de begroeiing laag is. Overal hoor je vogels of water. Ongeveer op de helft van de wandeling verandert het landschap ineens in een zwart vulkanisch landschap, wat uiteraard eigenlijk niet meer als een verrassing zou moeten komen.
En dan is er, na nog meer vogels en struikgewas, de andere kloofwand, waar de rivier langs dendert, ver beneden. De hele wandeling voel je je heel klein, omdat alles zo groot en weids is. De route volgt de kloofwand een tijd, en uiteindelijk wandel je door een laag bos en door de velden weer naar beneden. Het was nog net niet donker.
Ásbyrgi is absoluut een aanrader, en ik zou er iets langer de tijd voor nemen (zeker 3 uur). Het is ook fijner om niet in het donker de weg richting Mývatn te hoeven nemen (zolang deze nog niet verhard is). Ook gamaschen of goretex schoenen zijn aan te bevelen, mijn schoenen waren de volgende ochtend nog steeds niet helemaal droog door de smalle paadjes. Deze route staat beschreven in de Rother wandelgids voor IJsland, en is bewegwijzerd met paaltjes. Ook is er een informatiebord bij het bezoekerscentrum.